1. ابنابیزینب، محمد بن ابراهیم. (1397). الغیبة للنعمانی. تهران: نشر صدوق.
2. ابنبابویه، محمد بن على. (1362). الخصال. قم: انتشارات جامعه مدرسین حوزه علمیه.
3. ابنبابویه، محمد بن على. (1413ق). من لایحضره الفقیه. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
4. ابنحیون، نعمان بن محمد مغربی. (1409ق). شرح الأخبار فی فضائل الأئمة الأطهار(ع). قم: انتشارات جامعه مدرسین حوزه علمیه.
5. ابنمشهدى، محمد بن جعفر. (1419). المزار الکبیر. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
6. اربلى، ابوالحسن على بن عیسى. (1382). کشف الغمة فی معرفه الأئمه. تهران: نشر اسلامیه.
7. الوانی، سیدمهدی؛ فتاح شریفزاده. (1391). فرایند خطمشیگذاری عمومی. تهران: انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی.
8. الهینژاد، حسین. (1395). مهدویتپژوهی: مسئلهشناسی، معرفتشناسی و مبانیشناسی. قم: نشر پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
9. پارسونز، واین. (1385). مبانی سیاستگذاری عمومی و تحلیل سیاستها. (ترجمه: حمیدرضا ملکمحمدی). تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
10. داناییفرد، حسن. (1388). تحلیلی بر موانع تولید دانش در حوزه علوم انسانی. فصلنامه سیاست علم و فناوری. 2(5)، صص 1-16.
11. داناییفرد، حسن؛ سیدمهدی الوانی. (1388). مقدمهای بر فلسفه نظریههای مدیریت دولتی. تهران: انتشارات صفار.
12. درودی، مسعود. (1395). بررسی چند مدل سیاستگذاری فرهنگی در حوزه آموزش عالی. فصلنامه مطالعات راهبردی سیاستگذاری عمومی، 6(33)، صص 125-144.
13. دنهارت، رابرت بی. (1388). تئوریهای سازمان دولتی. (ترجمه: سیدمهدی الوانی؛ حسن داناییفرد). تهران: نشر صفار.
14. سرتو، ساموئل؛ پائول پیتر. (1383). مدیریت استراتژیک. (ترجمه: علی شمخانی). تهران: دانشکده فرماندهی و ستاد.
15. شریعتمداری، نادر؛ ملکیفر، عقیل. (1388). چشمانداز: چگونه رهبران آن را میسازند انتقال میدهند و برقرار میدارند. تهران: اندیشکده صنعت و فناوری.
16. شریف رضی، محمد بن حسین. (1422ق). المجازات النبویه. قم: انتشارات دارالحدیث.
17. شریفی، علیرضا؛ عبدالرضا فاضلی. (1391). واکاوی سیاستگذاری فرهنگی در جمهوری اسلامی ایران. فصلنامه مجلس و راهبرد. 19(69)، صص 55-90.
18. شکوری، ابوالفضل. (1398). فلسفه سیاسی ابنسینا. تهران: انتشارات عقل سرخ.
19. صوفیآبادی، محمود. (1383). اسلام، جهانیشدن و پیامدهای فرهنگی آن. مجله اندیشه صادق، (16ـ 19)، صص 102-111.
20. طبرسى، احمد بن على. (1403ق). الإحتجاج على أهل اللجاج. مشهد: مرتضی.
21. طوسی، محمد بن الحسن. (1411ق). الغیبه. قم: دارالمعارف الاسلامیه.
22. عیاشی، محمدبن مسعود. (1380). تفسیر العیاشی. تهران: المطبعه العلمیه.
23. کفعمى، ابراهیم بن على عاملى. (1418ق). البلد الأمین و الدرع الحصین. بیروت: مؤسسة الاعلمی للمطبوعات.
24. کلینى، محمد بن یعقوب. (1407ق). الکافی. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
25. گوردون، کریستوفر؛ سایمون ماندی. (1383). دیدگاههای اروپایی سیاست فرهنگی (ترجمه: هادی غبرائی). تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی.
26. لطیفی، رحیم. (1394). حاکمیت امامت و مهدویت. بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج).
27. مجلسی، محمدباقر. (1403ق). بحارالانوار. بیروت: دار احیاء التراث.
28. مطهری، مرتضی. (1390). قیام و انقلاب مهدی(عج). تهران: نشر صدرا.
29. مفید، محمد بن محمد. (1413ق)، الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد. قم: کنگره شیخ مفید.
30. وندایک، جان. (1383). سیاستگذاری در جامعه شبکهای. فصلنامه رسانه. 15(2)، صص 85-120.
31. Attride Stirling. J (2001). Thematic networks: an analytic tool for qualitative research. Qualitative Research, 1)3), pp. 385-405.
32. Braun, V.; V. Clarke (2006). Using thematic analysis in psychology. Qualitative Research in Psychology, 3(2), pp. 77-101.
33. Girard. Augustin. (1983). Cultural development: experiences and policies. Paris: Unesco.
34. Terry, George Robert. (1982). Principles of management. R.D. Irwin.
35.
Sudha. G. S. (2003). Management Concepts and Organisational Behaviour, RBSA Publishers.
36. Scott. W. Richard. (2003). Organizations: Rational, Natural and Open System. NewJersey: Hall.
37. Maxwell. J. (1992). Understanding and validity in qualitative research, Harvard Education review, 62)3(. pp. 279-300.
38. http://merriam-webster.com/dictionary/policy