عباس زاده, روح الله. (1393). روششناسی انتقادی نظریه فرهنگی فوکو. فصلنامه عملی ـ پژوهشی اسلام و مطالعات اجتماعی, 2(شماره 2 (پیاپی 6)), 94-119.
روح الله عباس زاده. "روششناسی انتقادی نظریه فرهنگی فوکو". فصلنامه عملی ـ پژوهشی اسلام و مطالعات اجتماعی, 2, شماره 2 (پیاپی 6), 1393, 94-119.
عباس زاده, روح الله. (1393). 'روششناسی انتقادی نظریه فرهنگی فوکو', فصلنامه عملی ـ پژوهشی اسلام و مطالعات اجتماعی, 2(شماره 2 (پیاپی 6)), pp. 94-119.
عباس زاده, روح الله. روششناسی انتقادی نظریه فرهنگی فوکو. فصلنامه عملی ـ پژوهشی اسلام و مطالعات اجتماعی, 1393; 2(شماره 2 (پیاپی 6)): 94-119.
دانشجوی دکتری فرهنگ و ارتباطات دانشگاه باقرالعلوم (ع) و عضو انجمن مطالعات اجتماعی حوزه
چکیده
برای به کار بردن هر نظریه‌‌ای توجه به زمینه‌‌های اجتماعی و معرفتی و همچنین مبانی هستی‌‌شناختی، انسان شناختی، معرفت‌‌شناختی و روش‌‌شناختی آن ضروری است. از آنجا که در سال‌‌های اخیر نظریه فرهنگی فوکو در ایران مورد توجه قرار گرفته، در این مقاله بر آن شدیم تا با روش تحلیلی ـ توصیفی به بررسی مبانی و زمینه‌‌های این نظریه پرداخته و برخی از نقدهای وارد بر آن را مطرح کنیم تا در مراجعه و به کاربردن آن مورد توجه قرار گیرد. به نظر می‌‌رسد، نظریۀ فرهنگی فوکو مبانی و بنیادهایی دارد که بدون توجه به آن‌ها نمی‌‌توان به تحلیل مسائل اجتماعی در ایران پرداخت.
CriticalMethodology of Foucault'sCulturalTheoryCriticalMethodology of Foucault'sCulturalTheory
نویسندگان [English]
Ruhollah Abbaszadeh
چکیده [English]
To applyeach theory, paying attention toits social and epistemological backgrounds as well asits ontological, anthropological, epistemological, and method ological fundamentals seemnecessary. SinceFoucault's cultural theory has been recently taken into considerationin Iran, inthispaper we are going to investigate the fundamentals and backgrounds of this theory using descriptive-analytical method and raise some of the criticisms againstitto be consideredin applying it later. It seems that Foucault’s cultural theory has some fund amentals without which we cannot analyze Iran’s social issues.
10. پایا، على (1375الف)، «جایگاه مفهوم صدق در آراء فوکو»، نامه فرهنگ، ش22، ص88 ـ 109.
11. پایا، على (1375الف)، (1375ب)، «جایگاه مفهوم صدق در آراء فوکو»، نامه فرهنگ، ش23، ص52 ـ 69.
12. پستر، مارک (1379)، «نوع جدیدی از تاریخ: فوکو و نظریه عدم استمرار در تاریخ، در فلسفه تاریخ»، مجموعه مقالات، گردآوری، حسنعلی نوذری، تهران: انتشارات طرح نو.
13. تاپشمن، جنی و گراهام وایت (1379)، فلسفه اروپایی در عصر نو، ترجمه: محمد سعید حنایی کاشانی، تهران: نشر مرکز.
14. توانا، محمدعلی و ملیحه مولوی‌نسب (1391)، «وضعیت پست مدرنیسم و ارزش‌ها»، اسلام و پژوهش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های تربیتی، سال چهارم، ش2، ص59 ـ 84.
15. دریفوس، هیوبرت و پل رابینو (1376)، میشل فوکو فراسوى ساختگرایى و هرمنوتیک، با مؤخره‌اى به قلم میشل فوکو، ترجمه: حسین بشیریه، تهران: نشر نى.
16. دلوز، ژیل و نگری و هارت (1386)، بازگشت به آینده، ترجمه: رضا نجف‌زاده، تهران: گام نو.
17. دوستانی، داریوش و احمد محمدپور (1388)، «مقدمه‌‌‌‌‌‌ای بر ابعاد و گستره دستگاه نظری میشل فوکو»، مجله علوم اجتماعی، ص53 ـ 59.
18. ساراپ، مادن (1382)، راهنمایی مقدماتی بر پساساختارگرایی و پسامدرنیسم، ترجمه: محمدرضا تاجیک، تهران: نشر نی.
19. شکوهی، ابوالفضل (1381)، «نگاهی به اندیشه سیاسی میشل فوکو»، ماهنامه معرفت، سال یازدهم، ش4، ص87 ـ 95.
20. صالحی‌زاده، عبدالهادی (1390)، «درآمدی بر تحلیل گفتمان میشل فوکو؛ روش‌های تحقیق کیفی»، فصلنامه معرفت فرهنگی اجتماعی، سال دوم، ش3، تابستان1390، ص113 ـ 141.
21. ضمیران، محمد (1378)، دانش و قدرت، تهران: هرمس.
22. فاضلی، نعمت الله و مرتضی قلیچ (1392)، نگرشی نو به سیاست فرهنگی، تهران: تیسا.
25. قادرزاده، هیرش، هادی نوری و عباس نعیمی (1391)، «بازشناسی مفهوم قدرت در اندیشه فوکو»، دو فصلنامه علمی ـ پژوهشی غرب‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شناسی بنیادی، ش2، ص107 ـ 128 .
ابتدای صفحه