تحلیل الگویی عدالت اجتماعی مهدوی در عصر غیبت بر اساس نظریۀ ولایت فقیه

نوع مقاله : علمی ـ پژوهشی

نویسنده

استاد پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، قم، ایران.

چکیده

مقالۀ پیش‌رو به واکاوی تحلیلی و تبیینی عدالت اجتماعی مهدوی در عصر غیبت بر اساس نظریۀ ولایت فقیه می‌پردازد. در این نوشتار، ابتدا به چیستی عدالت مهدوی و شاخصه‌های آن، نظیر «فراگیر و جهانی‌بودن»، «جامع و کامل‌بودن» و «مقبولیت و پذیرش همگانی داشتن» پرداخته می‌شود و سپس به پردازش دو افق پسا‌ظهور و پیشا‌ظهور که یکی تداعی‌گر جامعۀ مطلوب مهدوی و دیگری بیانگر جامعۀ ولی فقیه است، مبادرت می‌شود و در ادامه، چگونگی پیاده‌سازی عدالت مهدوی در عصر غیبت بر اساس نظریۀ ولایت فقیه بررسی می‌شود. بر این اساس، در فرایند کار ابتدا مؤلفه‌های توجیهی ِتحقق اصل عدالت مهدوی نظیر «نیابت ولی فقیه»، «فقاهت ولی فقیه»، «عدالت ولی فقیه» و «معرفت‌بخشی ولی فقیه» بیان می‌گردد و در ادامه، به تبیین مؤلفه‌های توجیهی ِاستمرار عدالت مهدوی نظیر «کاریزمایی‌بودن ولی فقیه»، «عدالت‌پیشگی ولی فقیه و کارگزاران او»، «ترویج عدالت مهدوی توسط ولی فقیه» و «اجرا و مدیریت صحیح عدالت مهدوی توسط ولی فقیه» مبادرت می‌شود.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

A Model Analysis of Mahdavi Social Justice in the Age of Occultation Based on the Theory of Wilayat-e-Faqih

نویسنده [English]

  • hosain elahinezahd
Professor, Islamic Sciences and Culture Academy, Qom, Iran
چکیده [English]

The present paper deals with the analytical and explanatory analysis of Mahdavi social justice in the age of occultation based on the theory of Wilayat-e-Faqih. This paper, first deals with the nature of Mahdavi justice and its characteristics, such as "comprehensiveness and universality", "comprehensiveness and perfection" and "having universal acceptance" and then focuses on processing two post-reappearance (of Imam Mahdi) and pre-reappearance horizons, one of which is associated with the ideal Mahdavi society and the other represents the society of the Wali-e-Faqih. In the following, how to implement Mahdavi justice in the age of occultation is examined based on the theory of Wilayat-e-Faqih. Accordingly, in this process, first the justifying components of the realization of the principle of Mahdavi justice such as "representation of the Wali-e-Faqih", "Considering Wali-e-Faqih as a jurist", "justice of the Wali-e-Faqih" and "knowledge of the Wali-e-Faqih " are stated. Then, the explanatory components of the continuation of Mahdavi justice such as "being charismatic of the Wali-e-Faqih", "justice of the Wali-e-Faqih and his agents", "promotion of Mahdavi justice by the Wali-e-Faqih" and "proper implementation and management of Mahdavi justice by the Wali-e-Faqih " are explained.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Justice
  • Mahdavi Social Justice
  • Wilayat-e-Faqih
  • Age of occultation
  • Wali-e-Faqih
  1. ابن حجر عسقلانی، احمد. (بی‌تا). فتح الباری (ج6). بیروت: دارالمعرفه.
  2. ابن قیم جوزی، شمس الدین. (1390ق). المنار المنیف. حلب: مکتب المطبوعات
    الاسلامیه.
  3. ابن منظور، محمد. (1416ق). لسان العرب (ج1، 11و 15). بیروت: دار صار.
  4. ابی داود، سلیمان. (1420ق). سنن ابی داود (ج4). مصر: دارالحدیث.
  5. امام خمینی، روح‌الله. (1375). صحیفه نور (ج3). تهران: تنظیم و نشر آثار امام خمینی ره.
  6. امام خمینی، روح‌الله. (1390). ولایت فقیه، حکومت اسلامی (ج1، چاپ بیست و چهارم). تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی ره.
  7. امام خمینی، روح‌الله. (1421ق). کتاب بیع (ج2). تهران مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی ره.
  8. جوادی آملی، عبدالله. (1383). مهدویت و عدل الهی. مجله انتظار، 4(13)، صص 41-54.
  9. جوادی آملی، عبدالله. (1388). ادب فنای مقربان (ج6). قم: اسراء.
  10. جوادی آملی، عبدالله. (1389). ولایت فقیه (چاپ نهم). قم: اسراء.
  11. حکیم، محسن. (1374ق). مستمسک العروه الوثقی (ج1). قم: مؤسسه دار التفسیر.
  12. حنبل، احمد. (1416ق). مسند احمد (ج17). بیروت: مؤسسه الرساله.
  13. خزاز رازی، علی بن محمد. (1401ق). کفایه الاثر. قم: بیدار.
  14. راغب اصفهانی، حسین. (1412ق). المفردات القرآن (ج1). بیروت: دارالعلم الدارالشامیه.
  15. صافی گلپایگانی، لطف‌الله. (1421ق). منتخب الاثر (چاپ دوم). قم: مؤسسه سیده المعصومه.
  16. شریف رضی، محمد بن حسین. (1414ق). ترجمه و شرح نهج‌البلاغه (مصحح: سید علی‌نقی فیض‌الاسلام). قم: نشر هجرت.
  17. شیخ صدوق، محمد. (1376). امالی. تهران: کتابچی.
  18. شیخ صدوق، محمد. (1395ق). کمال الدین و تمام النعمه (ج2، چاپ دوم، محقق: علی‌اکبر غفاری) تهران: اسلامیه.
  19. شیخ صدوق، محمد. (1404ق). من لایحضره فقیه (ج3، چاپ دوم). قم: جامعه مدرسین.
  20. طبرسی، احمد. (1403ق). الاحتجاج (ج2). مشهد: مرتضی.
  21. طبرسی، فضل. (1390ق). اعلام الوری باعلام الهدی. تهران: اسلامیه.
  22. الطریحی، فخرالدین. (1375). مجمع البحرین (ج1). تهران: انتشارات مرتضی.
  23. عسکری، ابو هلال. (1412ق). فروق اللغویه. قم: جامه‌ مدرسین.
  24. فراهیدی، خلیل. (1405ق). کتاب العین (ج2و8، محقق:‌ مهدی مخرومی، چاپ دوم). قم: مؤسسه‌ دارالهجرة.
  25. قربانی، مهدی؛ شبان‌نیا رکن‌آبادی، قاسم. (1388). گونه‌شناسی ادله نقلی ولایت فقیه. مجله معرفت سیاسی، 2(6)، صص 57-72.
  26. کرکی، علی. (1368). رسائل محقق کرکی (ج1). قم: مکتبه آیة الله العظمی المرعشی نجفی ره.
  27. کلینی، محمد. (1362). کافی (ج1، چاپ دوم). تهران: اسلامیه.
  28. مجلسی، محمدتقی. (بی‌تا). بحارالانوار (ج52). تهران: اسلامیه.
  29. مسعودی، علی. (1384). اثبات الوصیه (چاپ سوم). قم: انصاریان.
  30. مصباح‌یزدی، محمدتقی. (1386). نگاهی گذرا به نظریة ولایت فقیه. قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی ره.
  31. مصطوفی، حسن. (1368). التحقیق (ج8). تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
  32. مکارم، ناصر. (1371). تفسیر نمونه (ج6، چاپ دهم). تهران: دارالکتب الاسلامی.
  33. نجفی محمدحسین. (1362). جواهر الکلام (ج16). قم: جامعه مدرسین.
  34. نراقی، احمد. (1417ق). عوائد الایام. قم: دفتر تبلیغات اسلامی.
  35. نعمانی، محمد. (1397ق). غیبت نعمانی. تهران: نشر صدوق.
  36. هادوی تهرانی، مهدی. (1377). ولایت فقیه. تهران: کانون اندیشه جوان.
  37. هاشمی خویی، حبیب‌الله. (1400). منهاج البراعه (ج16). تهران: مکتب الاسلامیه.