1. آخوند خراسانی. (۱۴۲۲ق). کفایة الاصول. قم: مؤسسه آل البیت علیهم السلام.
2. اسد علیزاده، اکبر. (۱۳۸۶). ریشههای تاریخی و نحوه شکلگیری وهابیت. ماهنامه شبههشناسی-مبلغان، ۱۲(۹۶)، صص 40-54.
3. اللهنیا سماکوش، محمد؛ میرزایی، علیرضا. (۱۳۹۳). نقدپذیری نگاه سلفیه در باب حجیت فهم سلف. دوفصلنامه علمی-پژوهشی انسانپژوهی دینی، ۱۱(۳۲)، صص 139-165.
4. الیاس، انطون. (۱۳۸۴). القاموس العصری: فرهنگ نوین عربی-فارسی (مترجم: سید مصطفی طباطبایی). تهران: اسلامیه.
5. اردستانی، علی؛ یوسف مدد، صدیقه. (۱۳۹۸). گفتمان اسلام سیاسی و ظهور هویت زنانه در دوره پهلوی. فصلنامه سیاست، ۴۹(۱)، صص 1-20.
6. السقاف، حسین بن علی. (۲۰۰۹م). السلفیة الوهابیة: أفکارها الأساسیة وجذورها التاریخیه. بیروت: دار المیزان.
7. الشعیبی، حمود بن عقلاء. (۱۴۲۲ق). «بیان عما حصل من لبس فی شروط الإفتاء»، منبر التوحید و الجهاد، قابل مشاهده در:
8. بجنوردی، سیدمحمد. (۱۳۸۳). تجدید الإجتهاد: فقه المرأة نموذجا. مجله المنطق الجدید، (۷)، صص 85-105.
9. بخشایش اردستانی، احمد. (۱۳۸۸). تحلیل گفتمانی در بازاندیشی اجتماعی. فصلنامه سیاست، ۳۹(۱)، صص 57-66.
10. بشیریه، حسین. (۱۳۸۰). تاریخ اندیشههای لیبرالیسم و محافظهکاری. تهران: نشر نی.
11. پناهی، حسین؛ سلمانی، بهزاد؛ آل عمران، سیدعلی. (۱۳۹۵). تأثیر نابرابری جنسیتی در آموزش بر رشد اقتصادی ایران. جامعهشناسی اقتصادی و توسعه، ۵(۱)، صص 43-61.
12. جابر ادریس، علی امیر. (۱۴۱۹ق). منهج السلف والمتکلمین فی موافقة العقل والنقل (چاپ اول). ریاض: اضواء السلف.
13. جوادی آملی، عبدالله. (۱۳۸۶). زن در آینه جلال و جمال. قم: اسراء.
14. حسینی بهشتی، سیدمحمدحسین، (۱۳۷۸). مبانی نظری قانون اساسی. تهران: بقعه.
16. حسینیزاده، محمدعلی. (۱۳۸۶). اسلام سیاسی در ایران. قم: انتشارات دانشگاه مفید.
17. خمینی، روحالله. (۱۳۶۸). صحیفه امام. تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی ره.
18. رهبری، مهدی. (۱۳۸۶). شکلگیری گفتمان انقلابی در ایران. مجله پژوهش حقوق و سیاست،۹(۲۳)،صص 89-114.
19. ساعی، احمد؛ حقیقی، علیمحمد؛ و مقدس، محمود. (۱۳۹۰). بررسی نقش مدرنیسم در شکلگیری رادیکالیسم اسلامی: مطالعه موردی مصر. فصلنامه مطالعات سیاسی، ۳(۱۱)، صص 31-50.
20. شریعتی، علی. (۱۳۸۰). زن (مجموعه آثار ۲۱). تهران: بنیاد دکتر علی شریعتی.
21. شمسالدین، محمدمهدی. (۱۹۹۴م). الستر والنظر. بیروت: المؤسس الدولی للدراسات والنشر.
22. شیرودی، مرتضی. (۱۳۸۵). قانون اساسی و زنان: بررسی جایگاه قانونی زنان در قانونگذاریهای مربوط به مسائل بانوان. معرفت، (۱۰۶)، صص 98-107.
23. صانعی، یوسف. (۱۳۹۷). رویکردی به حقوق زنان. قم: انتشارات فقه الثقلین.
24. عبدالباقی، محمد فؤاد؛ الخطیب، محبالدین. (۱۳۷۹ق). فتح الباری بشرح صحیح البخاری. بیروت: دار المعرفة.
25. عترتدوست، محمد. (۱۳۹۲). بررسی ادله فقهی مخالفان ولایت سیاسی زنان در فقه شیعه. فصلنامه پژوهشهای فقه و حقوق اسلامی، (۳۳)، صص 94-79.
26. فقهیزاده، عبدالهادی؛ دل افکار، علیرضا؛ علیزاده، رقیه. (۱۳۹۸). تحلیل انتقادی مبانی تفسیری سلفیه. پژوهشنامه تفسیر و زبان قرآن، ۷(۲)، صص 95-116.
27. فوران، جان. (۱۳۷۷). مقاومت شکننده (مترجم: احمد تدین). تهران: نشر رسا.
28. قوام، سید عبدالعلی؛ مشکات، اسدی. (۱۳۹۳). بررسی تطبیقی جایگاه زن در گفتمانهای مختلف تاریخ معاصر ایران.
مطالعات میان فرهنگ، ۹(۲۳)، صص 9-39.
29. کدیور، جمیله. (۲۰۰۱م). المرأة رویة من وراء جدار (مترجم: سرمد الطائی). دمشق: دارالفکر.
30. کوثری، مسعود؛ تفرشی، امیرعلی؛ سادات علوی نکو، معصومه. (۱۳۹۶). امام خمینی ره و برساخت هویت زنانه در انقلاب اسلامی: چگونگی واسازی گفتمان پهلوی دوم و هژمونی معنایی امام خمینی&. زن در توسعه و سیاست، ۱۵(۳)، صص 327-357.
31. ماشینی، فریده. (۱۳۸۸). موقعیت زنان سی سال پس از انقلاب. ماهنامه آیین، (۱۹-۲۰)، صص 126-131.
32. مرادی، مجید. (۱۳۹۲). فعالیت اجتماعى و سیاسى زن از نگاه محمدمهدى شمسالدین. نشریه حوزه، ۳۰(۱۶۷)، صص 90-120.
33. مرنیسی، فاطمه. (۱۳۸۰). زنان پردهنشین و نخبگان جوشنپوش (مترجم: ملیحه مغازهای). تهران: نشر نی.
34. مصباح، محمدتقی. (۱۳۴۳). زن یا نیمی از پیکر اجتماع. ماهنامه مکتب تشیع، (۱۱)، صص 161-196.
35. مطهری، مرتضی. (۱۳۷۵). نظام حقوق زن در اسلام. تهران: انتشارات صدرا.
36. مهریزی، مهدی. (۲۰۰۲م). نحو فقه للمرأة یواکب الحیاة. قم: دارالهادی.
37. Laclau, Ernesto & Chantal ,Mouffe.) 1985 .(HegemonyandSocialist StrategyTowards a Radical Democratic Politics. London :Verso.
38. Smith, Anna Marie. (1998). Laclau and Mouffe the Radical Democratic Imaginary. London and New York: Routledge.
39. Paidar, Parvin. (1995). Women and The Process in Twentieh Century Iran. Cambridge Univerity Press.