همپوشانی مولفه‌های هویت‌ساز بر هویت‌بخشی دینی کنشگران اجتماعی اندونزی

نوع مقاله : علمی ـ پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار جامعة المطصفی العالمیه(ص)

2 دانشیار گروه علوم‌سیاسی دانشگاه باقرالعلوم ع، قم، ایران

3 دانشگاه باقرالعلوم (ع)

چکیده

همپوشانی مولفه‌های هویت‌ساز بر هویت‌بخشی دینی کنشگران اجتماعی اندونزی

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

An Overlap of Identity-building Components on the Religious Identity-giving of Indonesian Social Activists

نویسندگان [English]

  • Seyyed Mirsaleh Hosseini Jebelli 1
  • Mohammad Sotudeh Arani 2
  • Sayyid Mohammad Hassan Khademi 3
1 Assistant Professor, Al-Mustafa International University
2 Associate professor of political sciences at Baqir al-Olum University, Qom, Iran
3 PhD student in political sciences at Baqir al-Olum University, Qom, Iran
چکیده [English]

Indeed, which identity components does the religious identity-giving of Indonesian Muslims follow, as one of the largest societies in the Islamic world? Is it supra national or sub-national, or is it derived from the identity of religious culture, and where has the identity-building Islam come from? These questions led us to analyze them in a historical-descriptive way in order to answer them. Since the facts of the present, the past, and their relation to the future are explored in this paper, the most appropriate method for this study is the historical-descriptive method. The findings suggest that in Indonesia, a moderate definition of Islam, in conflict with other identity-building components, has been able to approach a native model of religious perceptions appropriate to Malay cultural thoughts. In this new approach, Islam has tried to be active using all Islamic resources and to establish the religious identity of Indonesian Muslims

کلیدواژه‌ها [English]

  • Identity-building components
  • Religious Identity
  • Social Activists
  • Indonesia
1. اسفندیار، محمودرضا؛ رحمان، فائزه. (1396). جریان‌های سنتی اصلاح‌طلبی و روشنفکری دینی در میان مسلمانان اندونزی. فصلنامه علمی ـ پژوهشی پژوهشگاه تاریخ اسلام. 7 (26)، صص 45 – 58.
2. بارانی، محمدرضا؛ ربانی، محمدعلی. ‌(139۴). بررسی نقش تشیّع در ورود و گسترش اسلام به آسیای جنوب شرقی. فصلنامه شیعه‌شناسی. 13(50)، صص 245-274.
3. باقری دولت‌آبادی، علی‌. (139۳). از هاشمی تا روحانی: بررسی سیاست خارجی ایران در پرتو نظریه سازه‌انگاری. تهران: تیسا.
4. پوراحمدی، حسین. ‌(13۸۹). قدرت نرم و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران. قم: مؤسسه بوستان کتاب.
5. حسینی‌ جبلی، سیدمیرصالح.‌ ‌(1388). درآمدی به منطقه جزایر اندونزی. مجله پژوهش‌های منطقه‌ای. (1)، صص 9-30.
6. حسینی ‌جبلی، سیدمیرصالح.‌ (139۰). جنبش‌های اسلامی در اندونزی. قم: مؤسسه بوستان کتاب.
7. رضایی، علیرضا؛ ترابی، قاسم. ‌(1389). تبیین جایگاه فرهنگ در نظریه‌های سیاست و روابط بین‌الملل (فرهنگ به‌عنوان عرصه‌ای برای تعامل یا تقابل). فصلنامهتخصصی علوم سیاسی. (13)، صص 53-82.
8. سلیمی، حسین؛ ربانی، ضحی. ‌(1392). دیباچه‌ای بر نقش‎آفرینی و تأثیرگذاری دین در ساختار نظام بین‌الملل از منظر رویکرد سازه‌انگاری. فصلنامه مطالعات سیاسی. (20)، صص 1-28.
9. علیخانی، علی‌اکبر. ‌(138۶). هویت و بحران هویت. تهران: انتشارات جهاد دانشگاهی.
10. مارکینوسکی، کریستوف‌. (1388).‌ جلوه‌های اسلام شیعی در جنوب شرق آسیا (اول)، تایلند و اندونزی. قم: پژوهش‌های منطقه‌ای، (1)، صص 105 – 118.
11. متقی، ابراهیم؛ کاظمی، حجت. ‌(138۶).‌ سازه‌انگاری، هویت، زبان و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران. فصلنامه سیاست. 37(4)، صص 209-238.
12. معینی علمداری، جهانگیر؛ راسخی، عبداله. ‌(1389). روش‌شناسی سازه‌انگاری در حوزه روابط بین‌الملل. فصلنامه تحقیقات سیاسی و بین المللی. شهرضا: دانشگاه آزاد اسلامی. )4)، صص 209-238.
13. Alfian. (1969). Islamic Modernism in Indonesian Politics: The Muhammadiyah Movement during the Dutch Colonial Period 1912-1942. (Unpublished Ph.D. Dissertation). University of Wisconsin.
14. Anjarwati, E. (2018). The emergence of religious nationalism: Facing the challenges of pluralism in Indonesia. Lisbon, Journal of Human Rights and Peace Studies. pp. 93-128.
15. Badan Pusat Statistik The Constitution of the Republic of Indonesia of 1945. Chapter XI Religion, Article 29. from: http://www.unesco.org/education/ edurights/media/docs/b1ba8608010ce0c48966911957392ea8cda405d8.pdf. Retrieved 3 November 2019
16. Badan Pusat Statistik. Penduduk Menurut Wilayah dan Agama yang Dianut. Population by Region and Religion (in Indonesian). Jakarta, Indonesia: Badan Pusat Statistik. 15 May 2010. Retrieved from: https://sp2010.bps.go.id/index.php /site/tabel?tid=321, accessed 10 dec 2019
17. Bloom. William (1990). Personal Identity, National Identity, and International Relation. Cambridge: Cambridge University Press.
18. Bukhari, Farah Mirza. (2013). Ujn Observer Mission to Indonesia: Investigating Claims of Sectarianism. Islamic Human Rights Commission, UK.
19. Darmaputera, Eka. (1998). Pancasila and the Search for Identity and Modernity in Indonesian Society: A Cultural and Ethical Analysis. BRILL: Political Science.
20. Eklöf, Stefan. (1999). Indonesian Politics in Crisis The Long Fall of Suharto. Copenhagen: Nordic Institute of Asian Studies (NIAS).
21. Fournié. Pierre. (2019) Rediscovering the Walisongo, Indonesia: A potential new destination for international pilgrimage. International Journal of Religious Tourism and Pilgrimage. 7(4), Article 10, pp. 77-86.
22. Frederick, William H and Robert L Worden. (2011). Indonesia: A Country Study (6th ed.). Washington, DC: Library of Congress, Federal Research Division.
23. Fuad, A.B. Barrul. (2014). Political Identity and Election in Indonesian Democracy: A Case Study in Karang PandanVillage –Malang. Indonesia. 4th International Conference on Sustainable Future for Human Security, Procedia Environmental Sciences, No 20, pp. 477-485.
24. Hamid, Ismail. (1997). Kitab Jawi: Intellectualizing Literary Tradition: Islamic Civilization in the Malay World (Ed. By Mohd. Taib Osman). Dewan Bahasa dan Pustaka, Kuala Lumpur and Istanbul.
25. Hasyim, Syafiq. (2013). State and Religion: Considering indonesian islam as model of democratization for the muslim world. Berlin: Friedrich-Naumann-Stiftung für die Freiheit.
26. Hermansyah, Hermansyah. (2014). Islam and Local Culture in Indonesia. al-Albab Borneo Journal of Religious Studies (BJRS), 3(1), pp. 55-66.
27. Kicza, John E. (2003). Resilient Cultures: America's Native Peoples Confront European Colonization 1500-1800. New Jeresy: Prentice Hall (Pearson).
28. Laksmana, Evan A. (2011). The enduring strategic trinity: explaining Indonesia’s geopolitical architecture. Journal of the Indian Ocean Region, 7(1), pp. 95-116.
29. Mandaville, Peter; Shadi Hamid. (2018). Islam as Statecraft: How Governments Use Religion in Foreign Policy. Washington DC: The Brookings Institution.
30. Na’im, Akhsan. (2010). Kewarganegaraan, Suku Bangsa, Agama dan Bahasa Sehari-hari Penduduk Indonesia, Subdirektorat Publikasi dan Kompilasi Statistik, Badan Pusat Statistik, Jakarta-Indonesia.
31. Schlehe, Judith. (2016). The Meanings of Moderate Islam in Indonesia: Alignments and Dealignments of Azharites. Southeast Asian Studies at the University of Freiburg, (31), pp. 1-12.
32. Sri Hastuti, Maria Margaretha; Ag Krisna Indah. Marheni. (2017). Kompetensi Konseling Multikultur Bagi Konselor Sekolah. Suatu Kajian Teoretis. Proceeding Seminar Dan Lokakarya Nasional Bimbingan Dan Konseling, vol 1, Malang, Jawa Timur, Indonesia, pp. 93-109.
33. Suryadinata, Leo; Evi Nurvidya Arifin; Aris Ananta. (2003). Indonesia's population: ethnicity and religion in a changing political landscape. Indonesia's population, Singapore: Institute of Southeast Asian Studies.
34. The constitution of the Repablic of Indonesia, 1945.
35. The constitution of the republic of the onesia, 1945.
36. United States Department of State. 2010 Report on International Religious Freedom - Indonesia. 17 November 2010, from: https://www.refworld.org/docid/ 4cf2d09264.html (accessed 14 January 2020)
37. Wendt, Alexander. (1999). Social Theory of International Politics. Cambridge: Cambridge University Press.
38. Zulkifli, Zulkifli. (2013). The struggle of the Shi’is in Indonesia. ANU E Press: Canberra, Australia.